Δείτε το δημοσίευμα (ΤΟ ΒΗΜΑ): www.tovima.gr/science/article/?aid=581704
Δείτε (θέλει συνδρομή) τη σχετική μελέτη: www.pnas.org/content/111/15/5598

Δύο γεωπονικά ινστιτούτα της Ρώμης και δύο της Καλιφόρνιας συνεργάστηκαν και δημοσίευσαν στον επιστημονικό ιστότοπο PNAS τα πορίσματα της μελέτης τους υπό τον τίτλο: «Λεπτομερής οικολογική και οικονομική αξιολόγηση της κλιματικής αλλαγής για την ελιά στη Μεσόγειο αποκαλύπτει νικητές και ηττημένους».



Εξετάζοντας ακόμη πιο λεπτομερειακά τους χάρτες αλλαγών που σχεδίασε το υπολογιστικό μοντέλο τους βλέπουμε ότι η Ελλάδα βγαίνει (αναλογικά) η πιο κερδισμένη: οι περισσότερες ελαιοπαραγωγοί περιοχές της χώρας θα έχουν αύξηση κερδοφορίας 30 ως και 43,1 ευρώ ανά στρέμμα (Αιτωλοακαρνανία, Νότιο Ιόνιο, Δ. Αχαΐα, Αίγιο, Κορινθία, Κυνουρία, Ελασσόνα, Εδεσσα, Κιλκίς, Καβάλα, Θάσος, Α. Θράκη, Χίος, Δυτική και Κεντρική Κρήτη), αρκετές 0-30 ευρώ/στρέμμα (Ηλεία, Μεσσηνία, Λακωνία, Ερμιόνη, Αττική, Εύβοια, Κυκλάδες, Σποράδες, Χαλκιδική, Λήμνος, Λέσβος, Σάμος, Ρόδος, Α. Κρήτη), ενώ κάποιες θα βιώσουν και το ασύμφορο της καλλιέργειας (Κέρκυρα, Πρέβεζα, Καλάβρυτα, Αργος, Λοκρίδα, Μαγνησία, Πιερία, Κως).

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι «στην Ιταλία, στην Ελλάδα και στη Μέση Ανατολή αναμένονται υψηλές οικονομικές απώλειες στις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις ελιάς που γίνονται σε περιθωριακές επικλινείς περιοχές, με τις επιπτώσεις να είναι μεγαλύτερες σε περιοχές επιρρεπείς σε ερημοποίηση». Πάντως στον χάρτη «χαμένη» στο μεγαλύτερο μέρος της εμφανίζεται η Κύπρος και πολύ περισσότερο όλων η Αίγυπτος και η Ιορδανία.

Τώρα, λοιπόν, τι άλλη δικαιολογία μας περισσεύει για να μην προβούμε στις διαρθρωτικές αλλαγές που θα κάνουν τους ελαιοπαραγωγούς μας διεθνώς ανταγωνιστικούς;